Hoe hoort het?

Op 2 september 2011 gaat het gebeuren. Dan stap ik zélf in het huwelijksbootje. Bijna 10 jaar waren er voor nodig, maar vorig jaar
tijdens onze vakantie in Canada, ging hij dan toch echt op de knieën. Ja echt, helemaal zoals het hoort. Nou ja, helemaal….hij had geen ring bij zich, omdat ik nou eenmaal nooit ringen draag. Dat vond ik dus geweldig, dat hij niet een ring had gekocht ‘omdat het hoort’.

‘Omdat het zo hoort…’, helaas hoor ik deze zin nog regelmatig voorbij komen als ik met een bruidspaar in gesprek ben. Bruidsparen die een receptie houden ‘omdat het zo hoort’. Bruidsparen op zoek naar give-aways, waarvan ze eigenlijk al weten dat hun gasten er niets mee gaan doen, maar ‘het hoort toch zo..’? Bruidsparen die de bruiloft klein en bescheiden willen houden, maar denken er niet omheen te kunnen de hele voetbalclub uit te nodigen. ‘Iedereen uit het team heeft dat gedaan, dus dat hoort dan toch?’

Dat hoort zo…ik wil het eigenlijk gewoon niet meer horen. Het enige dat hoort op een bruiloft is dat jullie als bruidspaar een onvergetelijke dag hebben. Of je elkaar nu wel of geen ringen geeft. Of je nu trouwt in het wit of in het zwart. Of je huwelijksdag bestaat uit een intiem diner met een klein gezelschap of een knalfeest van jewelste. Het maakt allemaal niet uit, zolang jullie maar gelukkig zijn en de tijd van je leven hebben!

Want zo hoort het!